2018-03-15

Miejsce akcji: jakieś pole gdzieś w Indiach

Czas akcji: równie dobrze może to być 3000 lat p.n.e. jak i wczoraj

Bohaterowie: Stasiu i Romek (w wolnym tłumaczeniu), siedzą po turecku na polu w pełnym słońcu.

Później wieśniak Wacek i dwie stare wieśniaczki.

S: Grzeje dzisiaj.

R: No.

S: wczoraj też tak grzało

R: No. Przedwczoraj też.

S: Fakt.

Nastaje 15 minut milczenia.

S: Ty a słyszałeś, że Kazia spod czwórki tygrys zjadł?

R: Żartujesz, kiedy?

S: Będzie już ze trzy miesiące temu. Poszedł nazbierać kokosów i jak schodził z palmy to na dole czekał na niego tygrys. No to Kaziu cisnął kokosa tygrysowi, żeby się najadł, ale pudłował i trafił tygrysa w czoło. Tygrys się wściekł i zjadł Kazia.

R: O cholera! Gruba sprawa. I co teraz? Jak się czuje Kaziu?

S: Czuje się zjedzony. Nie ma Kazia. Chociaż jak tak patrzę na tę kozę od Nowaków to ona trochę mi Kazia przypomina.

R: Musi dusza Kazia się błąkała i wcieliła się w kozę.

S: Reinkarnacja

R: Nie, dziękuję, jestem hetero.

15 minut ciszy

R: Stachu, a co zrobiliście z wdową po Kaziu, ona taka teges była, co nie? Fajna w sensie?

S: Fajna, nie fajna, ale używana. Nikt takiej nie chciał, bo się bali, że coś po Kaziu mogą złapać.

R: Racja. No to, co zrobiliście?

S: Spaliliśmy ją.

R: Pieprzysz?! To tak się robi z wdowami?!

S: Teraz już tak. Stary, mówię Ci, jaka impra była. Musisz przyjść na palenie następnej.

R: Będę na bank, tylko daj znać.

S: Spoko. Puszczę ci sygnał.

15 minut ciszy później.

S: Głodny jestem.

R: W czym problem? Obok masz mango, tutaj banany, cebula a tam kokosy.

S: Tak, tylko mi się tak wygodnie siedzi, że nie chce mi się wstawać, może ty byś mi nazbierał czegoś do jedzenia?

R: Mógłbym, ale mi też się nie chce ruszać.

S: No widzisz.

5 minut milczenia.

S: Ale jak tak siedzę i to słońce mnie tak grzeje to czuję jakby mi przekazywało swoją energię.

R: Też tak mam. To skoro ono przekazuje energię to nie musimy jeść, będziemy czerpać ze słońca.

S: Zaje pomysł! Posiedźmy i się najedzmy słońcem.

R: Swoją drogą takie słońce musi być, co najmniej bogiem, żeby dawać tyle energii.

S: Na pewno jest. Nazwijmy go Surja

R: Czemu Surja?

S: Bo ja się tam urodziłem a też jestem boski.

Kilka godzin później. Słońce, czyli Surja, chyli się ku zachodowi i powoli zbliża się bogini nocy o imieniu Ratri. Ratri, bo to panieńskie nazwisko teściowej Stasia.

R: Stachu, w głowie mi się kręci

S: To dobrze. Znaczy, że masz już dużo energii.

R: Aha

S: Jutro też się najemy słońca. I tak codziennie. Świetna sprawa ten bóg Surja. Nic nie trzeba robić a on Ci daje energię. Wystarczy się na niego patrzeć.

R: No…Stachu, czy mi się wydawało, czy ten słoń coś przed chwilą powiedział?

S: Słoń? Przecież słonie nie mówią?

R: Widocznie ten jest jakiś boski. Bo słyszę jak mówi. I tańczy.

S: Aha. Mówi jakby – ganiej się. Coś takiego.

R: No. To na pewno bóg. Nazwijmy go Ganesa.

S: Jak dla mnie może być. O rany, ale się objadłem tym słońcem. Aż mnie głowa rozbolała. Chyba się zaraz zwymiotuję.

Przechodzi obok starszy rolnik o imieniu Wacek i zagaduje:

W: Co to tu za heca? Co tak siedzicie?

S: Właśnie skończyliśmy ucztę. Żywiliśmy się słońcem.

W: I co, to działa?

S: I to jak. Chcesz popróbować z nami, to zapraszam. Zaczynamy jutro godzinę po wschodzie słońca. Przyprowadź znajomych.

W: Hmm, w sumie to mieliśmy jutro wpaść do Joga na gimnastykę. Ale gimnastyką się nie najemy no i zmęczyć się można.

S: Gimnastykę? Bez sensu. A co to ta gimnastyka Joga?

W: Nasz wioskowy pastuch nudził się wypasając krowy i wpadł na pomysł, że jak dotyka stopą ucha to energia z ucha przepływa mu do stóp i mniej go nogi bolą. Polecam. Jog wymyślił jeszcze, że jak wygnie się odpowiednio żeby dotknąć głową dupy, zamknie krąg energii i w ogóle nie będzie potrzebował jeść. I teraz codziennie próbuje.

S: Wolę Surja.

W: Co?

S: Surja. Bóg słońca, który daje nam strawę i energię do życia.

W: Aha. No to chyba jutro wpadniemy do was, bo ostatnio na wizycie u Joga wystawiłem sobie bark.

S: Zapraszamy. Start jutro, godzinę po świcie.

Dzień następny. Niecała godzina po wschodzie słońca. Wokół Romka i Stasia, tłumy wieśniaków siedzących po turecku i wyczekujących w podnieceniu strawy.

Jakieś wieśniaczki rozmawiają:

W1: Pani kochana, ja nie wiem jak to tak dalej będzie. Do znachora to się teraz 2 miesiące czeka w kolejce.

W2: Tak, tak. Kiedyś tego nie było.

S: Cisza wszyscy. Proszę nie przerywać. Zaczynamy ucztę!

Kurtyna